Benim bir gün bir kızım olursa, onu prenses gibi yetiştiricem. Valla sevgili okuyucu, bu hani pembeler içinde sarıp sarmalayacağım bir kız fantazisi değil inan ki. Bu arzumun altında yatan sebepler, benim hiç de öyle yetiştilmiş olmamamdır ve evet inanılmaz kıskanıyorum. Kimi mi? Dur anlatayım:
Hani böyle kadınlar vardır, pembe rujlarını sürer, topuklu terliğini giyer, hep gülümser, ayakları pedikürlü, saçları hep fönlüdür. İŞte de başarılı olur bunlar, herkesle arası iyidir, herkes onlara kadına davranılması gerektiği gibi saygılı davranır, mesai olsa bu kadınlara verilmez, o kadındır hassas, kırılgan, senden benden çok kazanır ama o kadındır lütfen. Babaları bunları hala öper koklar, arkasında olur, kollar. Zaten üniversitede arabaları alınmıştır. Rol model sağlıklı bir baba olunca, en düzgün adamı da bulur, evlenirler, böylelikle işyerinde bir imtiyaz daha elde etmiş olurlar. Halıları genelde pembe,lila renktedir bunların. Ebebeynlerle çatışma yaşamadıkları için kayınvalide kayınbaba bilimum akraba tos tobakla iyi geçinirler. Kadın gibi kadın olmasını bilirler, eşleri bayılır bunlara. Sevgili okuyucu ben bunu küçümsemek için anlatmıyorum. Hani benim gibi amazon olan kadınların ne hayrını gördüm söyle bana. O kadar savaşmışız ki, tahammül sınırı düşmüş. İŞte her türlü zorluğu kaldırmışız, deli gibi çalışmışız, ama kadın olamamışız. Ne acı..Feci kıskanıyorum o yüzden.
Sözün özü, fikrin közü diyeceğim, kızımı prenses yapıcam ben. Başına prenses taçları takacağım. Dursun yanımda okusun, öyle şehir dışına gidince hiç de adam olmuyor insan, acı patlıcan oluyor olsa olsa. Çilekeşlik bişey öğretseydi, sokaktaki dilenciler filazof olurdu. Kızacaksınız bana evet,işte kadın gücü, feminizm diyeceksiniz. Yanlış taşa çarptınız ben o dediklerinizi doktrin aldım hayatımda, kendi başıma yapamayacağım hiçbişey yok, yalnızlıktan korkmam, feci iş bitiririm, hayatıma tekrar tekrar yeniden başlarım, ama ağız tadıyla naz yapamam, bir telefonla istediklerimi yerine getirttiremem. Bana bunu öğretmediler, ben babamdan bişey isteyemem mesela. Ve bana bu ne kazandırdı...Bilmiyorum, ama bildiğim şey kızımı pamuklara sarıp sarmalıycağımdır. Onu hiç bir baskı altına almadan, bilinçli olarak yönlendiricem, hayat bir kere, ve bir hata bazen çok şeye malolabiliyor. En azından bir şeyi yapmadan önce hata olduğunu bile bilmek, insanı bir adım öne taşıyor.
PS: Resim alakasız oldu ama reklam, yazı bilimum iletişim zımbırtısında çocuk resmi kullanmaya karşıyım, o yüzden prenses gibi büyüdüğünü tahmin ettiğim Miranda Kerr'i kullandım:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder